Iedere vrouw is een roman

Alexandre Jardin (1965) is als moderne romanticus en fantast een van de buitenbeentjes in de Franse literatuur. Zijn sensibele en grappige romans zijn in Frankrijk vooral bij vrouwelijke lezers een succes. De auteur gaat er zelf prat op om vrouwelijk waarden uit te dragen. In “Iedere vrouw is een roman” legt hij waarom en wie zijn grote leermeesteressen waren.

Hij borduurt hierbij verder op zijn grappige autobiografie “Het verhaal van de Jardins”, die over zijn krankzinnige familie handelde. Zijn ambitie is in zijn nieuwe roman niet min: een ode brengen aan alle vrouwen die hij ooit heeft ontmoet. Hij beschouwt hen met hun originele levenswijze en hun drang naar vrijheid als zijn grote inspiratiebron. In zijn beginselverklaring laat de schrijver er geen gras over groeien: “Het zijn de vrouwen die me geleerd hebben om op een andere manier, ver buiten de vangrails, te denken.”

Het concept van de roman is vrij simpel. In korte hoofdstukken wordt telkens een vrouwelijk personage geportretteerd, waarbij een praktische levensles elk portret afsluit. De roman opent alleraardigst met een anekdote over een zinderende en passionele buurvrouw genaamd Victoria. Achttien was de schrijver toen en de eerste les die hij kreeg was dat de vrijheid van de ander in de liefde een gevolg is van je eigen blik. Het zet meteen de toon voor de rest van het boek, waarin de fantasie en inbeeldingsvermogen een prominente hoofdrol spelen. Een hele waaier van ongelooflijke vrouwen passeert de revue, waarbij uiteraard Liberté, zijn eigen vrouw die voorlopig weigert om hem te huwen. De beste eigenschap van vrouwen is voor de schrijver hun verrukkelijke voorliefde om zich los te maken van alles wat stagneert.

Net zoals in zijn vorige roman trekt Alexandre Jardin alle stijlregisters open, absurde anekdotes en gevoelige bekentenissen wisselen mekaar in hoog tempo af. De gezwollen geromantiseerde verteltoon is wederom over de top en test meermaal het inlevingsvermogen van de lezer. Logica zal je bij Jardin niet vinden, tegendraadsheid des te meer. Zijn leermeesteressen leerden hem immers dat de kortste weg tussen twee punten zigzag is. Wie bereid is mee te gaan in Jardins rêverieën komt in een wonderlijk en sprookjesachtig universum terecht waarin droombeelden, film en werkelijkheid in een bruisende cocktail geserveerd worden. Alles is mogelijk als je maar genoeg durf en fantasie aan de dag legt, is de fijne, rode draad die door deze frivole roman loopt. Het is niet alleen een ode aan alle vrouwen, maar ook aan gelijkgestemde schrijvers en cineasten zoals Milan Kundera en François Truffaut (l’Homme qui aimait les femmes). Het grappige en gloedvolle proza van Alexandre Jardin blijkt even bedwelmend als een delicaat vrouwenparfum.

Alexandre A. Jardin, Iedere Vrouw Is een Roman (Bezige Bij, 2009)